Ég er eitthvað skrýtin...

Mér var bent pent á það um daginn að ég væri pínu skrýtin... alltaf þegar fólk er að segja mér frá vandamálum sínum og áhyggjum þá hlæ ég víst eins og fáviti.... :s

Þegar ég hugsa út í þetta þá er þetta víst alveg rétt og ég veit ekkert hversvegna ég hlæ svona mikið þegar fólk er að segja mér áhyggjur sínar og vonbrigði..... frekar neyðarlegt bara ef ég á að segja eins og er. Ég brosi nú bara við að skrifa þetta svo ef ég væri þið væri ég bara ekkert að segja mér frá hræðilegum hlutum sem þið þurfið að koma frá ykkur, finnið einhverja aðra og minna skrýtna vinkonu til þess...